„Wydadzą was na udrękę i będą was zabijać, i będziecie w nienawiści u wszystkich narodów, z powodu mego imienia (…) Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony” (Mt 24, 9–13). „Wszystkich, którzy chcą żyć zbożnie w Chrystusie Jezusie, spotkają prześladowania” (2 Tm, 3, 12)
Tytuły Maryi
Gwiazda Zaranna
W Piśmie Świętym, a także w liturgii Kościoła katolickiego bardzo wyraźnie akcentowana jest symbolika światła. Już na samym początku, w opisie pierwszego dnia stworzenia świata możemy przeczytać, że „Bóg rzekł: »Niechaj się stanie światłość!« i stała się światłość. Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą” (Rdz 1, 3–5)
Matka Kościoła
„Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą” (Mt 16, 18)
Jeszcze przed męką, śmiercią i zmartwychwstaniem Pan Jezus zapowiadał powstanie Kościoła – wspólnoty Ludu Bożego, której celem jest osiągnięcie zbawienia.
Przybytek sławny pobożności
„Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 6,1).
Porozmawiajmy dzisiaj o pobożności. Czym jest prawdziwa pobożność? Kogo możemy nazwać człowiekiem pobożnym?
Matka Boża Boleściwa
Chociaż osobnym świętem 15 września, Kościół czci Matkę Bolesną, to jednak w chwili, gdy przeżywa mękę Syna, nie może nie pomyśleć o boleści Matki. Od Tajemnicy Odkupienia bowiem nierozłączna jest Ta, która jest naszą Współodkupicielką – Maryja, której, duszę według przepowiedni Symeona, przeszył miecz boleści. Jej zatem liturgia poświęca piątek po niedzieli pasyjnej.
Matka Boża Szybkiej Pomocy
Czasem potrzebujemy szybkiej pomocy z nieba. Jak zwykle niezastąpiona jest tutaj Matka Najświętsza. Mało kto jednak wie, że ma Ona nawet specjalny tytuł, którego możemy używać, prosząc Ją o pomoc.
Historia tytułu Matki Bożej od Szybkiej Pomocy bierze swój początek we Francji z końca rewolucji francuskiej. Matka Michel, urszulanka, otrzymała list od swoich sióstr z Nowego Orleanu (USA) z prośbą o pilne przybycie i pomoc. Siostra zwróciła się do swojego biskupa o zgodę na wyjazd za ocean. Niestety otrzymała odmowną odpowiedź z sugestią, że tylko sam papież Pius VII może taką zgodę wyrazić. Jak jednak miał to uczynić, kiedy był uwięziony przez Napoleona i nie było z nim żadnego kontaktu, nawet korespondencyjnego?
Królowa Aniołów
„Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie” (Mt 18,5).
W Piśmie Świętym często pojawiają się aniołowie. Można nawet napisać, że występują w większości wydarzeń najbardziej kluczowych w historii zbawienia. I tak na przykład już po grzechu pierwszych rodziców cherubini strzegą drogi do drzewa życia w raju (Rdz 3,24). Anioł ratuje życie Izaaka, gdy Bóg wystawił na próbę wiarę Abrahama (Rdz 22,11). W słynnej scenie z krzewem ognistym Mojżeszowi ukazuje się anioł Pański (Wj 3,1). W Nowym Testamencie, począwszy od zwiastowania, przez narodzenie Jezusa, kuszenie na pustyni, modlitwę w Ogrodzie Oliwnym, zmartwychwstanie, wniebowstąpienie – we wszystkich tych scenach pojawiają się aniołowie.
Matka dusz czyśćcowych
„Ja jestem Matką dusz czyśćcowych. Moje modlitwy łagodzą czyśćcowe męki tych, którzy znosić je muszą. Jestem Matką pocieszenia dla dusz cierpiących, które na wezwanie mego imienia radują się jak chorzy, usłyszawszy słowa pocieszenia od lekarza” – powiedziała Matka Najświętsza do św. Brygidy Szwedzkiej.
Ojcowie Kościoła jak św. Dionizjusz czy Jan Chryzostom nauczają, że w każdy dzień, w którym Kościół obchodzi jakieś maryjne święto, sama Królowa Niebios w otoczeniu aniołów wstępuje do czyśćca i wybawia z niego wielką liczbę dusz.
Przybytek chwalebny – Renata Gontarz
„Jak miłe przybytki nam dał wszechmocny i dobry nasz Bóg, że sam w nich zamieszkał, wszak chciał wieczności zostawić nam próg…”
Śpiewając słowa tej powszechnie znanej pieśni, mamy na myśli świątynię, dom Boży, dzięki któremu już tu na ziemi możemy się poczuć jak w przedsionku nieba.
Królowa patriarchów
Słowo „patriarcha” jest wyrazem wieloznacznym. Możemy w ten sposób określić sędziwego staruszka, najstarszego przedstawiciela jakiejś rodziny albo założyciela, protoplastę całego narodu. W Kościele katolickim mianem patraiarchy kiedyś określani byli papież i niektórzy biskupi. W Kościołach wschodnich do dziś używane są tytuły na przykład patriarchy Konstantynopola, patriarchy Moskwy, patriarchy Kijowa i jeszcze kilku innych.